วันนี้ได้ไปดูสี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัลมา พร้อมกับน้องสาว @k_kung ที่ได้บัตรฟรีมาเรื่อยตามประสาหมอๆ พบว่าได้นั่งแถวที่สามจากด้านหน้าเลยครับ แถมที่นั่งไปทางกลางๆเวทีด้วย สำหรับผมนี่คือตำแหน่งที่ดีที่สุดแล้วครับเพราะได้อรรถรสจากการชมใกล้ชิดเต็มที่ และได้ความรู้สึกจาก effect การเคลื่อนที่ของเวที แต่ก็ต้องหันคอไปมาเนื่องจากเวทีใหญ่ และละครยาวมากเริ่มอย่างตรงเวลาตั้งแต่ 19:30 ถึง 23:00 โดยมีพักครึ่ง (แบบตรงเวลามากเช่นกัน) 15 นาที
ด้านเทคนิค
เทคนิคการทำละครเวทีสมัยนี้และฝีมือการกำกับและการนำเสนอที่ดีทำให้ละครดูแล้วไม่น่าเบื่อไม่ต้องปีนบันไดดู ผมเองกินข้าวแกงกระหนี่ไปอิ่มมากจนง่วงก่อนจะเข้าไปดูด้วยซ้ำพอไปดูก็ไม่ค่อยง่วงเลย ซึ่งการนำเสนอในแบบละครสมัยใหม่ที่กระตุ้นอารมณ์ได้อยู่เรื่อยๆนี้ทำให้ต่างจากละครคลาสสิคอยู่มากเหมือนกันครับ คิดว่าคอละครคลาสสิกไม่น่าชอบ ( ผมเคยไปดูละครเวทีที่น่าจะเป็นเรื่องคลาสสิกอย่าง สู่ฝันอันยิ่งใหญ่ จากการเชิญของวรงค์มาแล้ว ดีไม่ดีไม่รู้ รู้แต่มันจะ”หนัก”กว่าชัดเจนครับ
วิธีการอัดเสียงตัวละครก็ใช้ไมค์แบบสีเนื้อสวมไว้ที่หู ซึ่งคนที่อยู่ไกลๆอาจจะมองแทบไม่เห็นเลยครับ และเวลาตัวละครสองคนพูดใกล้ๆกันจะได้ยินเสียง phaser อยู่บ้างเนื่องจากเสียงคนนึงไปเข้าไมค์ของอีกคนด้วย
ส่วนของดนตรีก็มีการเล่นสดใต้เวทีโดยคอนดักเตอร์จะโผล่หัวขึ้นมาดูการเล่นละครด้านบนด้วย ด้านล่างก็มีหัวหน้าวงคนเก่งคือพี่ปิติและมีจอมอนิเตอร์ถ่ายการแสดงด้านบนไว้ให้นักดนตรีใต้เวทีได้ดู ตอนจบงานผมไปดูนักดนตรีใต้เวทีพบว่ากลองทำคอกกันเสียงรั่วออกมาเข้าไมค์เครื่องอคูสติกต่างไว้เป็นอย่างดี แต่คอนดักเตอร์มีปัญหาปวดหลังมากเพราะยืนนานหลายชั่วโมงจริงๆ
ด้านเวทีก็ทันสมัยมาก เดี๋ยวนี้สามารถเปลี่ยนฉากกันแบบไม่ต้องดับไฟเลย แถมสามารถเปลี่ยนโดยตัวละครยังแสดงอยู่ได้ด้วยการหมุนเวทีขนาดใหญ่ออกมาด้วยคอนเซ็ป turntable ซึ่งแปลกใหม่ในสายตาของผมมาก คุณถกลเกียรติผู้กำกับใช้เทคนิกได้อย่างเต็มประสิทธิภาพจริงๆ และผู้ออกแบบฉาก (ศศวัต บุษยพันธ์และทีมงาน)ก็ถือว่าทำได้ดีมากครับ สวยงามครับ
ด้านนักแสดง
ถ้าเป็นเรื่องการร้องเพลง ผมว่าคุณพลอยตอนเด็กคือน้องณัฐนิช the trainner เป็นคนที่ร้องเพลงได้ดีที่สุดในโชว์เลยครับ แม้แต่ the star ยังสู้ไม่ได้เลย ส่วนคุณสินจัยก็แสดงดีมากอยู่แล้วครับ การ casting ตัวละครก็ดูเหมาะสมดี แต่เรื่องการร้องเพลงไม่สามารถเทียบกับละครฝรั่งได้หรอกครับ ของเราเหมือนมือสมัครเล่นในการจะใช้ชื่อ Musical ด้วยซ้ำครับ ในส่วนคุณเปรมตอนหนุ่ม (นภัทร the star) ก็มีรัศมีเปล่งประกายมากบนเวที ผู้ชมหญิงวัยประมาณ 40 ที่นั่งใกล้ๆผมอินมากเลยเวลาเขาแสดง
ส่วนอั้นก็แสดงได้ดีเช่นกัน โดยบทของเขาจะค่อนข้างสร้างความหมั่นใส้ให้คนดูอยู่บ้างเล็กน้อยครับ และบททีฮาและทำได้ดีก็คือคุณช้อย ซึ่งแสดงโดยคุณรัตเกล้า ส่วนบทของอ๊อด ผมยังไม่เข้าใจความรักแม่ในเชิงออกไปทางหนุ่มสาวขนาดนั้นครับ
ตัวผมเองไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเลยขอพูดตามอารมณ์ความรู้สึกแต่เพียงเท่านี้ครับ
ความเห็นต่อ สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล
โดยทั่วไปละครนี้ดีและน่าจะตรงใจกลุ่มเป้าหมายส่วนใหญ่ที่เข้าไปดูครับ เพราะคนเข้าไปดูได้ด้วยบัตรราคาขนาดนี้น่าจะต้องเป็นคนชั้นกลางจนถึงคนชั้นกลางสูง ซึ่งก็คือตรงสถานะของตัวแม่พลอยนั่นเอง(แม้ว่าละครจะพยายามทำให้แม่พลอยเป็นคนธรรมดามากที่สุด) ทำให้เมื่อแม่พลอยเล่าเรื่อง เราจะอินกับเนื้อเรื่องและรู้สึกถึงความสำคัญของสถาบันพระมหากษัตริย์ที่มีต่อสังคมไทยอย่างมาก และรู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงต่างๆสู่วิถีประชาธิปไตยดูเหมือนไม่ได้ทำให้ชีวิตตนเองดีขึ้น ตรงกันข้ามกับมีความทุกข์และมีปัญหาครอบครัวกันมาก
แต่ถ้าเรามองภาพสังคมอย่างกว้างๆ จะพบว่าสังคมนั้นคนชั้นกลาง-ล่างจะมีสิทธิมากขึ้นเรื่อยๆ ลองพิจารณาในขณะที่แม่พลอยมีชีวิตที่สุขสงบนั้นก็เพราะอยู่ใกล้ชิดรั้ววัง แต่สังคมภายนอกอาจไม่มีความสุขขนาดนั้น เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงโดยคณะราษฎรแน่นอนว่ามันก็ขยายสิทธิจากชนชั้นบนลงมาด้านล่างเพิ่มขึ้นอีกหน่อยเช่นกันครับ ดังนั้นก็ไม่แปลกที่แม่พลอยซึ่งสบายอยู่แล้วจะรู้สึกแย่ทุกครั้งเมื่อมีการเปลี่ยนแปลง แถมยังไม่ค่อยจะเข้าใจอะไรอีกด้วย มีบทความพันทิพย์อันนึงแสดงความเสียใจต่อมุมมองของคนทำละครที่มีต่อคณะราษฎรและคุณอั้นด้วยครับ ผมเองยังสงสัยเลยว่าละครแบบนี้ เกาหลีเหนือน่าจะมีเยอะนะ 😛
ในส่วนของละครผมชอบข้อคิดของคุณเปรมที่ว่าการมองปัจจุบันอย่างเข้าใจคือสิ่งที่สวยงามที่สุด และไม่มีสิ่งไหนสมบูรณ์แบบในปัจจุบัน จากฉากที่ครอบครัวมาถ่ายรูปกันทั้งที่ท่าเรือยังไม่เสร็จ แต่หลังจากนั้นแทบไม่มีโอกาสได้ถ่ายรุปด้วยกันอีกแล้ว
